7 błędów językowych, które Cię zaskoczą w korekcie prac
7 błędów językowych, które Cię zaskoczą w korekcie prac. Wieloletnie doświadczenie w zajmowaniu się korektą prac dyplomowych sprawia, że niewiele błędów ortograficznych, interpunkcyjnych czy składniowych jest w stanie mnie zdziwić. Wciąż jednak zdarza mi się poprawiać błędy, które mocno zaskakują studentów. Przygotowałam dla Was mały ranking, przydatny w samodzielnej korekcie pracy tworzonych na uczelni tekstów:
- Przekonywujący argument i fakt autentyczny
Zapomnijcie o tych wyrażeniach! Pierwsze z nich to przykład słowotwórstwa niepopartego żadnymi regułami językowymi. Możemy użyć jedynie przekonującego argumentu lub spróbować przekonywać kogoś, dalej posługując się na przykład dowodami rzeczowymi. Fakt autentyczny to z kolei jeden z najpopularniejszych pleonazmów językowych – zarówno rzeczownik „fakt”, jak i przymiotnik „autentyczny” oznacza to samo, dlatego nie ma sensu ich ze sobą łączyć.
- „Zaiste”, „azaliż”, „jakoby” – to często ulubione słowa adeptów uczelni o profilu historycznym. Wymienione zaimki z pewnością dobrze brzmiały w staropolskich tekstach, ale dziś uznawane są za archaizmy. Wskazana byłaby ich wymiana na bardziej współczesne odpowiedniki, takie jak: „w rzeczy samej”, „czyżby”, „jakby”.
- Zamiłowanie do zapożyczeń to z kolei domena studentów, którzy próbują na siłę uatrakcyjnić przekazywaną metaforykę. Tymczasem duża ilość słów zaczerpniętych z obcego języka (podczas gdy istnieją ich rodzime odpowiedniki) wcale nie sprawia, że praca staje się ciekawsza. Zamiast tego obfituje w błędy stylistyczne.
- Pomarańcza i pomarańcz – tu z pewnością zaskoczę kilka osób, ale obie formy są poprawne! Trzeba jednak pamiętać, że oznaczają coś zupełnie innego. Ta pomarańcza to owoc cytrusowy, rodzaju męskiego używamy z kolei myśląc o kolorze bluzki lub ścian.
- „Bądź co bądź” i „W każdym razie”
Najprawdopodobniej z obu powyższych form powstała trzecia. „W każdym bądź razie” to sformułowanie bardzo często wykreślane podczas korekty prac, bo choć dla wielu osób brzmi zupełnie naturalnie, jest niepoprawne.
- Ach i Aha
Wiele osób jest autentycznie zdziwionych, kiedy widzi przekreślony wyraz „acha”. Tymczasem wykrzyknik pochodzący od czasownika „achać” i wyrażający potwierdzenie i zrozumienie dla czyichś słów (choć może oznaczać również ironię) zapisujemy, używając wyłącznie „ch”.
- „Wziąć” i „wziąść”
To zdecydowanie klasyk i absolutny król wśród błędów językowych zarówno w piśmie jak i wymowie. Dlatego drukowanymi literami napiszę, że poprawna jest tylko forma „wziąć”. Pamiętajmy również o prawidłowej odmianie czasownika przez osoby: „wziąłem”, „wzięła”, nigdy „wzięłem”.