Przypisy – z czym możesz mieć problem, w poprawie pracy?
Przypisy – z czym możesz mieć problem, w poprawie pracy? Korekta prac magisterskich i licencjackich bardzo często wiąże się z poprawą plagiatu. Dzieje się tak, ponieważ studenci zapominają, że przytaczane cytaty, teorie lub poglądy innych ludzi za każdym razem należy oznaczyć przypisem. Dobry przypis powinien być konsekwentny, oszczędny i jednoznaczny. A zatem, jak napisać pracę dyplomową tak, aby korekta prac nie była potrzebna?
1) Gdzie zapisujemy przypisy?
Standardowo przypisy w pracy dyplomowej umieszczane są na dole każdej ze stron. Można jednak umieścić je dopiero po zakończonym rozdziale lub na końcu całej pracy. Odniesienie do przypisu wstawiamy przed znakami przestankowymi.
2) Budowa przypisu
Kompletny przypis powinien zawierać podstawowe informacje, umożliwiającego poprawne zidentyfikowanie źródła, z którego skorzystaliśmy, np.:
Robert B. Cialdini, Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2014, s. 221.
3) Książki napisane przez kilku autorów lub pod redakcją
W przypadku większej ilości autorów w przypisie umieszczamy inicjały i nazwisko pierwszego z nich, dodając dopisek „i in.”. Prace zbiorowe pisane pod redakcją zapisujemy, korzystając ze skrótu „red.”, np.:
- Sobol (red.), Mały Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1993, s. 355.
4) Artykuły internetowe
W przypadku źródeł on-line należy pamiętać o umieszczeniu w przypisie daty skorzystania z dostępnych materiałów. Po kilku miesiącach lub latach publikacja może być już niewidoczna pod wskazanym adresem www.
- Piotrowska, Codzienność PR-owca. Jak prowadzić relacje z mediami?, „Proto.pl”, http://www.proto.pl/artykuly/codziennosc-pr-owca-jak-prowadzic-dzialania-media-relations [dostęp: 28.06.2017 r.]
5) Zastosowanie skrótów: „ibidem”, „tamże”, „op. cit.” oraz „dz. cyt.”
Przypis, który odnosi się do tego samego źródła co poprzedni, powinien być zapisany w formie:
„Ibidem.” lub „Ibidem, s. 223” – jeśli nawiązuje do innego numeru strony.
Jeżeli w pracy magisterskiej ponownie odnosimy się do publikacji, ale wcześniej zdążyliśmy już zacytować innych autorów, korzystamy ze skrótów „op. cit.” oraz „dz. cyt.”.
Podczas korekty prac dyplomowych bardzo często zauważam wśród autorów brak konsekwencji. Pary skrótów „ibidem” i „tamże” oraz „op. cit.” i „dz. cyt.” oznaczają to samo, ale w całej pracy należy korzystać wyłącznie z jednego z nich.