Cytat wewnątrz cytatu, poprawna ich pisownia, poprawa i korekta prac
Cytat wewnątrz cytatu, poprawna ich pisownia, poprawa i korekta prac. Czym jest cudzysłów? I jak wyodrębnić przytaczaną wypowiedź wewnątrz fragmentu, który już wcześniej został oznaczony cudzysłowem? Poznajcie kilka prostych zasad dotyczących użycia cudzysłowu – by nie była potrzebna dodatkowa korekta Waszych prac.
Cudzysłów najczęściej wykorzystywany jest do zapisywania tytułów oraz wyodrębniania czyichś słów i przytaczania fragmentów utworów. Cudzysłowu używamy także do zapisania wyrazów, których chcemy użyć w nietypowym dla nich znaczeniu lub w sposób ironiczny.
Jako znak interpunkcyjny cudzysłów składa się ze znaku otwierającego i zamykającego. Wyróżniamy kilka rodzajów cudzysłowów:
– apostrofowy: „”
– niemiecki: »«
– francuski: «»
– definicyjny: ‘ ’ lub ‛ ’ .
Podczas korekty prac dyplomowych zauważam, że podstawowe użycie cudzysłowu i cytowanie wypowiedzi zazwyczaj nie sprawia Wam kłopotu. Problem pojawia się, gdy trzeba zapisać cytat wewnątrz cytatu.
Cytaty zagnieżdżone
Treść wymagającą cudzysłowu, którą zapisujemy wewnątrz dłuższego cytatu, możemy wyodrębnić za pomocą cudzysłowu ostrokątnego: niemieckiego lub francuskiego. Poprawną formą zapisu krótkiego cytatu wewnętrznego jest również kursywa. Aby uniknąć potrzeby dwukrotnego użycia cudzysłowu, dłuższy fragment przytaczanej wypowiedzi można rozpocząć akapitem wciętym, wówczas znak cudzysłowu nie jest potrzebny.
Uwaga, kursywa i cudzysłów nie powinny być używane jednocześnie – niestety podczas korekty prac dyplomowych zauważam, że bardzo często tak właśnie się dzieje.
Wieloletnie doświadczenie w prowadzeniu korekty prac dyplomowych pokazało mi, że błędy interpunkcyjne bardzo często towarzyszą używaniu różnego rodzaju wtrąceń, niebędących częścią cytowanej wypowiedzi. Jak je zapisać? Jeśli wtrącenie oddzielimy od cytowanej treści przecinkiem, wówczas zarówno przed nim, jak i po nim należy postawić kolejno znak zamykający i otwierający cudzysłów. Jeżeli jednak użyjemy myślnika, wtrącenie zapisywane jest wewnątrz cytowanego fragmentu bez potrzeby zamykania i ponownego otwierania cudzysłowu. Jak w przykładzie:
„Dobrze, że was spotkałem – zaczął rozmowę Tomek – nie potrafiłbym sam naprawić łodzi.”
„Dobrze, że was spotkałem”, zaczął rozmowę Tomek, „nie potrafiłbym sam naprawić łodzi.”