Poprawa plagiatu – tekst prawniczy.
Poprawa plagiatu – tekst prawniczy. Poprawa tekstu prawniczego należy do jednych z trudniejszych, bowiem zmiana kolejności, czy też synonimu może zmienić zupełnie pierwotny sens zdania. Poniżej przykład poprawy tekstu prawniczego.
Władza wykonawcza w myśl koncepcji konstytucyjnej składa się z dwóch samoistnych organów. Głowy państwa – Prezydenta RP (organ jednoosobowy) i Rady Ministrów (organ kolegialny).
Warto w tym kontekście wrócić do genezy obecnych uregulowań konstytucyjnych. W pracach Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego dominował pogląd o rozgraniczonych sferach działania obu członów władzy wykonawczej. Zgodnie z nim Prezydent wybrany w wyborach powszechnych miał spełniać głównie rolę czynnika integrującego i moderującego. Rolę arbitrażu politycznym, stabilizowania ustroju państwa. Był zobowiązany do współpracy zarówno z parlamentem, jak i rządem.
W razie konfliktu pomiędzy poszczególnymi władzami lub organami państwowymi powinien starać się doprowadzić do kompromisu. Nie miała to być jednak, jak chciał tego B. Constant, pouvoir neutre (władza neutralna). Jego kompetencje w intencji twórców Konstytucji uzyskały jednoznacznie charakter wykonawczy. Natomiast Radzie Ministrów odpowiadającej politycznie przed parlamentem przypadać miało prowadzenie bieżącej polityki państwa.
Założenia tego nie udało się jednak konsekwentnie przeprowadzić w regulacjach konstytucyjnych. Wzajemna relacja pomiędzy oboma członami władzy wykonawczej nie stanowi realizacji żadnego ze znanych modeli ukształtowanych w państwach demokratycznych. Już po uchwaleniu Konstytucji zwracano zresztą uwagę, że eklektyzm regulacji prawnej wmontowuje w praktykę jej realizacji spór pomiędzy oboma członami egzekutywy o przywództwo władzy wykonawczej.
Tekst poprawiony
W myśl konstytucyjnej koncepcji władza wykonawcza składa się z dwóch niezależnych organów. Prezydenta RP (jednoosobowy organ) – głowa państwa – i Rada Ministrów (tj. kolegialny organ). W tym kontekście warto wrócić do genezy obecnie obowiązujących konstytucyjnych uregulowań. To pozwala zauważyć, że podczas prac Komisji Konstytucyjnej przeważało przekonanie o wydzieleniu sfer działania obu organów władzy wykonawczej.
Zgodnie z takim stanowiskiem Prezydent wybierany w wyborach powszechnych, pełnić miał przede wszystkim rolę czynnika moderującego i integrującego. Miał on także spełniać funkcję politycznego arbitra w stabilizowaniu ustroju państwa. Być również gotowym do współpracy zarówno z rządem, jak i parlamentem.
W przypadku konfliktu między poszczególnymi organami władzy publicznej powinien dążyć do porozumienia. To jednak nie może być, tak jak wskazywał B. Constant, pouvoir neutre (tzn. neutralności władzy). W intencji twórców Konstytucji, jego kompetencje uzyskały jednoznacznie wykonawczy charakter.
Odpowiadającej przed parlamentem politycznie, Radzie Ministrów miało przypadać realizowanie bieżącej polityki kraju. Jednak tych założeń nie udało się wprowadzić do regulacji konstytucyjnych. Wzajemna współpraca pomiędzy oboma członami władzy wykonawczej nie została zrealizowana według żadnego ze znanych modeli funkcjonujących w demokratycznych krajach. Zresztą po uchwaleniu Konstytucji podkreślano, że przyjęte rozwiązania mogą generować spór o przywództwo władzy wykonawczej.