Przypis harwardzki – poprawa prac
Przypis harwardzki – poprawa prac. Przypisy to nieodłączny element pracy magisterskiej czy licencjackiej. Podczas pisania pracy dyplomowej odwołujemy się do dokonań naukowych badaczy i specjalistów z danej dziedziny. Jej korekta wymaga zatem sprawdzenia, czy źródła, z których korzystał autor, zostały wskazane we właściwy sposób. Jednym z rodzajów odniesień do źródeł naukowych są przypisy harwardzkie, nazywane również oksfordzkimi.
Przypis harwardzki składa się z trzech podstawowych elementów:
– nazwiska autora lub autorów publikacji,
– roku publikacji,
– numeru lub numerów stron, których dotyczy przytaczana treść.
Przypis harwardzki wyróżnia fakt, że stosujemy go w tekście bezpośrednio za cytowanym fragmentem, nie zaś na końcu strony czy rozdziału.
Przypomnijmy sobie sposoby wprowadzania i zapisywania przypisów harwardzkich, odpowiadając na pytania, z którymi najczęściej spotykam się podczas poprawy prac.
1) Jak wprowadzić przypis, jeśli cytowany fragment nie jest oryginalnym tekstem autora, ale cytowaną przez niego wypowiedzią?
Tak zwany cytat cytatu w systemie harwardzkim zapisujemy w następujący sposób: (cyt. za Drucker 2003, s. 154).
2) Co zrobić, jeśli nie przytaczamy dokładnie fragmentu publikacji, a jedynie go omawiamy?
Poprawny zapis przypisu harwardzkiego wygląda następująco: (por. Drucker 2003, s. 154).
3) Jak odnieść się do publikacji, która ma kilku autorów?
Jeśli publikacja posiada dwóch lub trzech autorów, powinniśmy wymienić ich nazwiska w przypisie w następujący sposób:
(Bałtowski i Miszewski 2006, s. 12) lub (Begg, Fisher, Dornbush 2007, s. 56).
W przypadku większej liczby autorów korzystamy ze skrótu „i in.”, co oznacza „i inni”.
4) Jak poprawnie skonstruować przypis, jeśli kilkukrotnie odwołujemy się do tej samej publikacji?
Jeśli cytowane fragmenty nie zostały rozdzielone tekstami pochodzącymi z innych źródeł, wówczas korzystamy ze skrótu „tamże”, na przykład: (tamże, s. 154).
Pamiętajcie, że odpowiednie redagowanie prac dyplomowych wymaga nie tylko poprawnie zapisanych w tekście przypisów, ale także szczegółowo przygotowanej bibliografii zawierającej wykaz wszystkich użytych w tekście publikacji naukowych, źródeł internetowych i czasopism.